فدای مهربونیات اگه دلم بخاطرت شکسته

برو فدای خندهات اگه گریه راه چشامو بسته

                             رفتی منو با غصه ها  تو بی کسی تنها گذاشتی اما

                             اینجا یکی عاشقونه تا جون داره پای چشات نشسته

مثل پرنده ها یه روز عاشق پر زدن شدیم منو تو

تو پر زدی به آسمون من موندم و بال وپرشکسته

                                حالا تو تنگی قفس بغض بزرگی تو گلوم نشسته

                                فدای گرمی صدات اگه صدام به عشق تو گرفته                                                                                                                     

عشق يک واژه ي زلال است، تو بايد باشي،

 قلب من زير سوال است، تو بايد باشي،

 فال حافظ زدم آن رند غزل خوان هم گفت، زندگي بي تو محال است، تو بايد باشي

زندگي يعني نا خواسته به دنيا امدن .مخفيانه گريستن .ديوانه وار عشق ورزيدن .و عاقبت در حسرت انچه دل مي خواهد و منطق نمي پذيرد سوختن

آنچه میخواهیم نیستیم

آنچه هستیم نمی خواهیم

آنچه دوست داریم نداریم  و آنچه  داریم دوست نداریم

و عجیب است هنوز امیدوار به فردایی روشن هستیم

ساعت ها را بگذارید بخوابند

بیهوده زیستن را نیازی به شمارش  نیست

زندگی یک بازی درد آور است

زندگی اول بی آخر است

زندگی کردیم و باختیم کاخ خود را روی دریا ساختیم

زندگی را با همین دردها خوش است با همین غم با همین دردها خوش است

زندگی کردیم و شاکی نیستیم

بر زمین خوردیم و خاکی نیستیم

دیروز رفته بودم کتاب فروشی برا خرید کتاب یه دفعه یه کتاب صورتی توجه منو جلب کرد

اسمش عشق بود بازش کردم دیدم نوشته بخش نخست:

              صداقت

چیزی که این روزا اصلا وجود نداره

چقدر سخته تو چشمای کسی که تمام عشقت رو ازت دزدید و به جاش یه زخم همیشگی رو به قلبت هدیه داد زل بزنی و به جای اینکه لبریز از کینه و نفرت بشی حس کنی که هنوزم دوسش داری

چقدر سخته دلت بخواد سرت و باز به دیواری تکیه بدی که یه بار زیر آوار غرورش همه وجودت له شده

چقدر سخته تو خیالت ساعتها باهاش حرف بزنی اما وقتی دیدیش چیزی جزء سلام نتونی بگی

چقدر سخته وقتی پشتت بهشه دونه های اشک گونه هاتو خیس کنه اما مجبور باشی بخندی تا نفهمه که هنوزم دوسش داری

چقدر سخته گل آرزوهاتو تو باغ دیگری ببینی و هزار بار تو خودت بشکنی و اونوقت آروم زیر لب بگی

                  گل من گلدون نو مبارک

اگرگاهی به بن بست رسیدی ناامید مباش

                           راه آسمان باز است پروازرابیاموز   

آّب این سرچشمه نمی گردد باز

                                 بهتر آن است که غفلت نکنیم ازآغاز

تمام عمر طول کشید تا بفهمم که لازم نیست همه چیز را بفهمم

وقتی بلند حرف بزنی صداتو می شنون

ام وقتی آرام حرف بزنی

همه به حرفات گوش میدن

عشق

                 مقدس است و

                                       عاشق

                                                               اهل خیانت نیست

عاشق ناپاکی را به حریم پاک ومقدس دل راه نمی دهد

هوس

                 را نباید

                         عشق

                                     معرفی کرد

برای اینکه بهشت را بشناسی خداوند گوشه از آن را به نام محبت به قلبهایمان بخشیده هست

اگر کودکی با دوستی و محبت زندگی کند .......

                        می آموزد که زندگی را زیبا ببیند

روزی دروغ به حقیقت گفت:

میل داری با هم به دریا بریم وشنا کنیم حقیقت ساده لوح پذیرفت و گول خورد.

آن دو با هم به کنار ساحل رفتند وقتی به ساحل رسیدند

حقیقت لباس هایش را در آورد دروغ حیله گر لباس های او را پوشید و رفت

از آن روز همیشه حقیقت عریان و زشت است

اما دروغ در لباس حقیقت با ظاهری آراسته نمایان می شود

خدايا : من گمشده ي درياي متلاطم روزگارم و تو بزرگواري !


پس اي خدا! هيچ مي داني که بزرگوار آن است که گمشده اي را به


مقصد برساند ؟ تا ابد محتاج ياري تو ، رحمت تو ، توجه تو ، عشق تو ،


گذشت تو ، عفو تو ، مهرباني تو ، و در يک کلام ... محتاج توام خدايا

برای پذیرفتن آنچه که هستیم وآنچه که باید باشیم.

برای گشودن درهای قلبمان بر روی طبیعت و برای هر چه زیباترشدن احساس قشنگ دوستی باید روحمان را آزاد کنیم

وقتی فصلی آغاز می شه و طبیعت رنگ تازه ای به خودش میگیره

باید با تمام وجود درخشش برگهای درختان را ببینیم

وتک تکمان باید با تمام وجودبا انها به پرواز در بیاییم

طلا گنجینه بزرگی نیست ونمی تونه با طبیعت دوستی برقرار کنه

چون چیزای دنیوی زود محو می شن

درست مثل فصل ها که با آغازبه پایان می رسن

اما درخشش گنجینه دوستی واقعی هرگز خاموش شدنی نیست

تو این دنیای پر از نامردی یه دوست واقعی باش..

اینم یه غذایی که تا به حال نچشیدی

زندگیم

            حرفهایم

                        دردهایم

                                 تنهاییهایم  

                                              شعرهایم

                                                              پروازهایم

دوست داشتنهایم

                         نمایشهای پرسوزشانه هایم

                                                             لحظات پردرد اندوهم

وقلبم...........

                 همه درتنهایی مردند.....................

به جای تاج گل بزرگی که پس از مرگم برای تابوتم می آوری

شاخه ای از آن را همین

              امروز به من هدیه کن

روز گاری می شود شیطان فریاد میزند:

             آدم پیدا کنید

                                                     سجده  خواهم کرد!!!!!!!!!!!!

اشکی دگر ندارم خندیدنم به زور است

نفرین به هر چه قسمت چشم ودلم چه کور است

بر دلم گفته بودم دل به کسی نبندد

گوشی که بشنود کو این دل چه بی شعور است

در آسمان قلبم ستاره ای ندارم

تنها دعای این دل:یک مرگ سوت وکور است

میدونست دلم میشکنه ولی رفت

می دونست گریه ام می گیره ولی رفت

می دونست تنهایی سخته ولی رفت

غم اون تو دل میشینه ولی رفت

نمیدونم چمه     فقط می دونم حالم خوب نیست  حالم خرابه          خرابه

انگار یه بغض نشکسته داره قلبمو پاره پاره  می کنه

                                              انگار غریب افتادم تو این دنیا

انگار هیچکس جزء تو جزء من............ ای بابا بگذریم

اینکه دوست دارم کافیه

                               همین که دوست دارم کافیه

چرا رفتی چراااااا

در تمام عمر یکبار عاشق شدم

عاشق کسی که برق چشمانش برایم فانوس

و برق نگاهش نشانه عشق

کسی که برای داشتنش

حاضرم از تمام زیبایی های دنیا بگذرم

و برای شنیدن صدایش روزه سکوت بگیرم

حیف که دیگه نیست ای کاش تنهام نمی ذاشت منم با خودش به اون دنیا میبرد

    دلم تنگه     دلم تنگه     دلم تنگه     دلم تنگه     دلم تنگه     دلم تنگه

    دلم تنگه     دلم تنگه     دلم تنگه     دلم تنگه     دلم تنگه     دلم تنگه    

    دلم تنگه     دلم تنگه     دلم تنگه     دلم تنگه     دلم تنگه     دلم تنگه

شراب خواستم گفت "ممنوع ست"

آغوش خواستم گفت"ممنوع ست"

بوسه خواستم گفت"ممنوع ست"

نگاه خواستم گفت"ممنوع ست"

نفس خواستم گفت"ممنوع ست"

حالا پس از آ همه سال دیکتاتوری عاشقانه با یک بطری پر گلاب آمده بر سر خاکم وبه آغوش میکشد با هر چه بوسه سنگ مزارم راوچه ناسزاوار عکسی راکه بر مزارم به یادگارمانده نگاه میکند ودر حسرت نفس های از دست رفته به آرامی اشک می ریزدتمام تمنای من سر بر آوردن از این گور است تا بگویم هنوزم بیدارم.......

                         سر از این عشق بر نمی دارم    

تنها بنایی که  اگه بلرزه محکم تر میشه دله

در نگاه کسی که معنی پرواز را نمی فهمد هر چقدر اوج بگیری کوچکتر می شوی

هیچ می‌دانی دوست داشتن از عشق برتر است.

عشق یک جوشش کور است و پیوندی از سر نابینایی.

اما دوست داشتن پیوندی خودآگاه و از روی بصیرت روشن و زلال.

عشق بیشتر از غریزه آب می‌خورد و هر چه از غریزه سر زند بی ارزش است ٬

و دوست داشتن از روح طلوع می‌کند و تا هر جا که یک روح ارتفاع دارد ٬ دوست داشتن نیز همگام با آن اوج می‌یابد.

عشق در غالب دلها در شکلها و رنگهای مشابهی متجلی می‌شود و دارای صفات حالات و مظاهر مشترکی است ٬

اما دوست داشتن در هر روحی جلوه‌ای خاص خویش دارد و از روح رنگ می‌گیرد و چون روح‌ها برخلاف غریزه‌ها هر کدام رنگی و ارتفاعی و بعدی و طعم و عطر ویژه‌ای خویش دارد می‌توان گفت که به شماره‌ی هر روحی دوست داشتنی هست.

عشق با شناسنامه بی‌ارتباط نیست و گذر فصلها و عبور سالها بر آن اثر می‌کند ٬
.. .
اما دوست داشتن در ورای سن و مزاج زندگی می‌کند و بر آشیانه‌ی بلندش روز و روزگار را دستی نیست

.

امشب دلم خیلی گرفته مثل همیشه دارم گریه میکنم با وجود آدم زیاده دورو برم خیلی خیلی احساس تنهایی میکنم

امشب نمیدانم چرا دل مرده هستممثل کلاس اولم افسرده هستم

تجدیدی عشقم وشهریور به راه استاز نمره صفر خودم شرمنده هستم

شاگرد اول بودم و  روز  خوشی   بود اما تمام لحظه ها پژمرده بودم

درکوچه های منجمدعشقی نمانده استمثل غذای فاتحه پس مانده هستم

اینجا که من  پرپرشدم   پایان   ره   بودآیا تو میدانی که من درمانده هستم؟

دیگر مسکن ها به حالم کارگر  نیستدکتر به بالینم میا من مرده هستم

دیدی ای حافظ که کنعان دلم بی ماه شد

عاقبت با اشک و غم کوه امیدم کاه شد

گفته بودی یوسف گمگشته باز آید ولی

یوسف من تا همیشه

           همنشین چاه شد

دلم خیلی گرفته

 وقتی با خدا گل یا پوچ بازی می کنی

     نترس تو برنده ای

                           خدا همیشه دو دستش پره

آنسوی همه دلتنگی ها خدایی هست

                         خدایی

هست که داشتنش جبران همه نداشتن هاست